Een vrije dag bestaat niet.

Een vrije dag bestaat niet.

Een tijdje geleden kreeg ik een whatsappje van een vriendin. Ik vroeg of ze al naar de sportschool was geweest. Nee zei ze, want ik heb vandaag een vrije dag. Een vrije dag bestaat niet schreef ik terug.

Ik snapte natuurlijk prima dat ze niet aan het werk was die dag, maar het principe van een vrije dag bestaat niet als je kijkt naar je leven. Hoe je je vandaag gedraagt, heeft altijd invloed op de kwaliteit van je leven van morgen. Als je op zondag ruzie maakt met de buurman, heb je daar op maandag, als je hem tegen komt, last van. Als je vandaag 1 (of 2, ha ha ha) zakken chips leeg eet, dan is de weegschaal wel zo vriendelijk om je dat morgen te vertellen. De zaadjes die je vandaag plant, hebben altijd invloed op de oogst van morgen (of een zeker moment in de toekomst).

Omdat ik zo ongeveer altijd bezig ben met het verbeteren van de kwaliteit van mijn leven, houd ik heel goed in de gaten wat ik vandaag doe en hoe ik het doe. De was in de kast frommelen zodat het nu uit het zicht is, levert morgen ergernis op dus ik kies ervoor omdat niet te doen. Wat helemaal niet (!) wil zeggen dat mijn huis goed opgeruimd is, verre van zelfs op het moment maar dat wat ik doe, dat doe ik goed. En met goed bedoel ik niet alleen de actie maar ook de gedachte die ik erbij heb. Geen rot-was die opgehangen moet worden maar fijn dat het weer schoon is en fijn dat ik zo meteen, als ik klaar ben, wat leuks kan gaan doen.

Mijn resultaten zijn beter en mijn humeur is goed. Ik ben dankbaar voor de keuzes die ik maken kan en dankbaar dat ik kies voor Goed Denken en Goed Doen. Voor mij geen vrije dag. Want iedere dag plant ik zaadjes die de kwaliteit van de toekomst van mijn leven bepalen. En als ik een goede toekomst wil, dan moet ik daar vandaag in investeren.

Thuis, maar zeker als ik bij paarden ben, dan stel ik me zo voor dat mijn mentor toekijkt. Bij de dingen die ik doe als ik alleen ben, vraag ik me af: zou ik dit ook zo doen als mijn mentor nu naar me stond te kijken? Zou ik staan klooien met een paard als Pat Parelli voor mijn neus zou staan? Vast niet! Zou ik staan te klooien met het uitruimen van de vaatwasser als John Maxwell naast me zou staan? Zeker niet. Ik wil mijn mentoren/coaches trots maken. En als zij trots op me kunnen zijn, dan kan ik dat zeker op mezelf zijn!

En nog los van alle groei die ik doormaak als mens, heb ik als moeder ook een voorbeeldfunctie. 90% (geloof ik) van wat je leert, leer je door na te doen. Als ik wil dat Sam  zich goed ontwikkelt als mens, dan heb ik een goed voorbeeld te geven. Oh en voordat er moeders zijn die nu denken, oh shit, ik ben helemaal niet goed bezig. Ik ook vaak niet hoor, ha ha ha. Maar ik ben me er dan wel van bewust en zorg ervoor dat de zaadjes die ik morgen plant, er in ieder geval voor zorgen dat overmorgen weer beter wordt!

Roos van Kappel

Innerfeeling
paranormaal therapie,
coaching & telepathie